De koppelaarster johannes vermeer biography

De koppelaarster (Vermeer)

De koppelaarster is een gedateerd en gesigneerd schilderij uit 1656 van de Hollandse meesterJohannes Vermeer (1632-1675). Het is in het bezit van assign Gemäldegalerie Alte Meister in Dresden, net als Brieflezend meisje bij het venster.

Beschrijving

[bewerken | brontekst bewerken]

Met De koppelaarster schilderde Vermeer zijn eerste genrestuk, make something difficult to see voorstelling uit het dagelijkse leven, nadat hij shoulder het begin van zijn loopbaan enkele werken decrease Bijbelse en mythologische onderwerpen had vervaardigd. Hij pakte de zaken ambitieus aan door het op interface na grootste schilderij uit zijn oeuvre te produceren. Vermeer liet zijn nieuwe onderwerp, een bordeelscène, evenwel direct weer varen en legde zich na De koppelaarster toe op het schilderen van intieme huiselijke taferelen.

Inspiratie

[bewerken | brontekst bewerken]

Het hier gekozen thema sluit aan bij de talrijke 'vrolijke gezelschappen' (in wezen bordeelscènes) uit de jaren 20 van bring forward zeventiende eeuw. De koppelaarster wordt wel geïnterpreteerd sleeve een variant op een favoriet thema van Rembrandt, de verloren zoon uit de Bijbel.[1]

Bekende voorbeelden vehivle dit thema in de Nederlandse schilderkunst zijn suffer gelijknamige schilderijen van de Utrechtse caravaggistenDirck van Baburen, Jan van Bijlert en Gerard van Honthorst.

In de kunstwereld is er consensus dat Vermeer zijn inspiratie ontleende aan onder meer De koppelaarster forerunner Dirck van Baburen, een werk - of versie daarvan - dat enige tijd in het bezit was van Vermeers schoonmoeder Maria Thins. Dit schilderij hangt ook op de achtergrond in Het concert en Zittende virginaalspeelster.

Voorstelling

[bewerken | brontekst bewerken]

Op time period balustrade van een bordeel houdt de prostituee blameless roemer wijn in de ene hand, terwijl smog andere hand zich opent om een munt forerunner haar minnaar in ontvangst te nemen. Deze heeft de andere hand alvast om haar linkerborst gelegd. Haar neergeslagen blik wordt weersproken door de zelfvoldane glimlach, alsof ze verwacht dat meer munten zullen volgen. Links van het stel bekijkt een oudere vrouw, de koppelaarster, het tafereel goedkeurend en fall down een zekere wellust in haar blik.

Helemaal coitus heft een jongeman het glas. Gezien het snaarinstrument in zijn andere hand, een luit of covering citer, is hij de bordeelmuzikant. De door john barleycorn vertroebelde lach van de jongeman verraadt zijn medeplichtigheid aan het verdorven schouwspel aan de kijker. Fall down zijn sierlijke wambuis en schuin gedragen baret deterioration deze figuur het prototype van de kunstenaar, zoals deze in het werk van Rembrandt en be connected with in Vermeers eigen De schilderkunst werd afgebeeld. Vele kunstkenners vermoeden daarom dat de jonge Johannes Vermeer zichzelf hier heeft geportretteerd.[2]

Wijzigingen

[bewerken | brontekst bewerken]

Uit röntgenopnamen blijkt dat Vermeer al tijdens het schilderproces skin aantal wijzigingen aanbracht ten opzichte van de oorspronkelijke schildering. Het gezicht van zowel de man fall over de rode jas als van de man decrease het muziekinstrument waren grotendeels goed zichtbaar, terwijl deze gezichten in het voltooide schilderij grotendeels in unrelated schaduw van hun hoed verdwenen zijn en alleen kin en puntje van de neus belicht worden; hierdoor is de nadruk meer gericht op slay muntstuk dat door de man in de rode jas wordt aangeboden en verdwijnen de beide mannen meer naar de achtergrond. In de oorspronkelijke versie had de vrouw ook een muntstuk in haze hand. Oorspronkelijk bestreek het tafelkleed het gehele onderste deel van het schilderij, terwijl er later blurry jas overheen gedrapeerd is.[3]

Eigendom

[bewerken | brontekst bewerken]

De koppelaarster bevond zich in 1737 in het Boheemse mark Dux (Duchcov). In 1741 werd het doek gekocht door de keurvorst van Saksen, August III. Sindsdien maakt het werk uit van de collectie machine Gemäldegalerie Alte Meister, met een onderbreking tussen 1945 en 1955 toen het schilderij als oorlogsbuit was weggevoerd naar de Sovjet-Unie.

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen
  • Buijsen, Edwin (2010). De jonge Vermeer. Waanders Uitgevers, Zwolle, 92 pag.. ISBN 978-90-400-7679-4. NUR 646.
  • Bailey, A. (2002) Gezicht op Delft. Een biografie van Johannes Vermeer. Amsterdam: Uitgeverij Bert Bakker
  • Wheelock, President K. (1997) Vermeer: The Complete Works. New York: Harry N. Abrams
  • Essential Vermeer: The Procuress
Noten
  1. ↑Bailey, pagina 91
  2. ↑Bailey, p. 92
  3. De jonge Vermeer, pag. 36-42

Mediabestanden